Maricarmen Freire: «Chegamos a xuntar 400 persoas no casting do desfile de moda»

melissa r. s., fran rodríguez CARBALLO / LA VOZ

CARBALLO

ANA GARCÍA

Gentes del Finisterrae | La gerente del Centro Comercial Aberto de Carballo tiene previsto dejar el cargo en junio, por jubilación, tras 22 años

13 mar 2024 . Actualizado a las 05:00 h.

A Maricarmen Freire Areosa (Noicela-Carballo, 1956) la vinculación con el comercio le viene de familia. No obstante, desde el 2002 inició una nueva fase como gerente del Centro Comercial Aberto carballés que duró hasta el presente. Pero todo tiene un final. Y el de la bergantiñá al frente de este cargo llegará, presumiblemente, en junio, por jubilación.

La noticia trascendió con la conclusión de la Feiras das Oportunidades celebrada el pasado fin de semana en la localidad, en la que los establecimientos asociados de la agrupación la sorprendieron con un ramo de flores. Lograron emocionarla.

Maricarmen no quiere despedirse antes de tiempo, pero ya va abriendo el camino y hace un repaso por estos 22 años de historia para la villa.

Recuerda que el CCA surgió a raíz de una iniciativa de la Xunta para promocionar este tipo de asociacionismo y contribuir a la vida comercial. Así, «aínda que non todos crían neste proxecto, houbo un apoio razoable», cuenta.

Comenzaron ya con setenta socios y ahora alcanzan el centenar, de ramas muy variadas. «É certo que sempre tivo un presuposto digno porque contou co apoio das Administracións, tanto do Concello como do Goberno galego, e en menor medida en canto a cifras, da Deputación. Os socios tamén poñen da súa parte. Eu fixen todo o que se me ocorreu. Seguro que me equivoquei máis de dez veces, pero foi con boa intención. A miña maior satisfacción cando sexa anciá será ver que o CCA está moi arriba e dicir: ‘‘Eu estiven aí cando naceu''», manifiesta.

De este modo, reconoció que nunca existió el miedo a la desaparición de la entidad: «Ten moita saúde e que así siga por moitos anos».

Asegura que seguirá por Carballo y que colaborará «no que poida», de manera que no será un adiós definitivo. «Vanse arranxar moi ben. Tamén é ben que se renove a xerencia. Estamos niso», avanza sobre la persona que la sucederá.

«Hai que seguir pelexando por un proxecto que o merece. O CCA axudou a manter unidos aos comerciantes. Cada reunión é moi interesante porque se aprende os uns dos outros», destaca la todavía gerente, que de forma paralela encuentra otros beneficios de esta asociación para la sociedad: «Carballo segue sendo unha gran vila comercial, con moita xente nova que se foi incorporando, o que demostra pulso. Cando apoiamos ao noso comercio, apoiamos á nosa vida e á nosa calidade de vida. Que moitas familias sigan vivindo deste traballo, o que redundará nun Carballo máis vivo e agradable para os cidadáns, porque se hai comercio, hai luz, máis seguridade e vida, algo no que gañamos todos».

En todo este tiempo ha habido anécdotas, y sobre todo, muy buenos recuerdos. Freire aprecia que la suma es muy positiva, «tamén a nivel persoal». De todas las experiencias vividas, se queda con una: cuando la capital bergantiñá se convirtió en pasarela de moda: «Chegamos a xuntar a 400 persoas no casting do desfile. Viña xente de Ordes, Cambre, Arteixo, de todo Bergantiños e da Costa da Morte. Era unha cousa de loucos! Dende os 3 anos ata os 80 e de ambos sexos. Tivemos cento vinte modelos. Aínda a día de hoxe me saúda a rapazada pola rúa e me recordan que participaron con 5 anos».

También vivió grandes cambios, y es que como dice ella, «o comercio é algo moi vivo». «Hai 22 anos, pagar con tarxeta era algo novo. Hoxe en día non se concibe non ter para pagar con ela», comenta. «Durante a pandemia, a información era cambiante. Foi terrorífico, pero estivemos conveniando, colaborando e dialogando coas Administracións, tamén na era poscovid», añade.

Vienen de celebrar la Feira das Oportunidades, con «xente que veu máis dunha vez» y «moitos miles de persoas que entraron na carpa» situada en el entorno de Rego da Balsa. Por delante queda «o día do pai, o da nai, a ruleta coa primaveira... e todo o que vaia xurdindo!».