«Cando unha obra te esgota, o mellor que podes facer é tirala»

A MARIÑA

El pintor afincado en Barreiros ha alcanzado una de las grandes metas de cualquier artista: una obra con identidad propia, que se diferencia al primer golpe de vista

11 oct 2008 . Actualizado a las 02:00 h.

Piedra a piedra Celso Dourado ha levantado la espectacular casa que tiene en las inmediaciones de la playa de As Pasadas, en Barreiros. Una obra titánica. Un reto a si mismo. Un ejemplo de superación personal. En definitiva, argumentos que son una constante en la vida de este artista que ahora da los últimos retoques a sus dos jardines, uno de estilo zen, donde las plantas contrastan con la gravilla de cuarzo, y otro de tipo alpino: «Levo moitos anos con isto, facéndoo ao mesmo tempo que a casa. Todo forma parte dun conxunto artístico onde expoñer a miña obra pictórica».

Mucho que ver en ello tiene la figura de Leonardo Da Vinci: «É unha personaxe que sempre me fascinou pola súa capacidade de dominar diferentes ramas artísticas. A gratificación para min é total facendo arquitectura, pintura e paisaxismo».

Si personal ha sido este proyecto, no lo es menos su obra pictórica, que define como «figuración surrealista ou un realismo onírico». En ella manos y rostros son protagonistas, tratados con técnicas originales como el bolígrafo o el pirógrafo. Una obra que llega a sobrecoger y que califica de «dura». Los detalles, lindando en algunos cuadros con el hiperrealismo, los dedos afilados, en manos viejas y castigadas, con venas que sobresalen, revelan una técnica preciosista y un ansia de perfección. Lo que busca es la belleza y la armonía: «As mans dun vello son as máis fermosas».

«Facer un cadro pódeme levar, de media, unha semana. Teño roto moita obra. Cando unha obra te esgota animicamente o mellor que se pode facer é tirala. Son moi autocrítico e por iso cando expoño un cadro é porque estou satisfeito del», dice, y añade: «¿Unha teima persoal? O tratamento das caras, da expresión, e as mans. Sempre botas en falta o que careces», dice. Celso Dourado, debido a un accidente, no tiene manos.

La pintura es su vida: «Ante unha superficie en branco para pintar é cando me sinto realmente cómodo. Sufro moito porque son perfeccionista, pero cando remato un cadro a satisfacción é enorme».